به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از خبرگزاری فارس از اراک، امروز و از آغازین ساعات صبح در انتظار نشسته و لحظه‌شماری می‌کردیم و در کنارت آرام گرفتیم و می‌خواهیم گواه و شاهد باشی که اشک‌های‌مان برای مظلومیت ایشان و یاران با وفایش هر بار که خاطره این عزیزان بزرگوار را مرور می‌کنیم از گونه‌هایمان روان می‌شود.

ناله‌هایمان بلند می‌شود آن زمانی که عهد و پیمان شکسته می‌شود و کوفیان برای بار دیگر از قول خود برمی‌گردند و امام‌شان را تنها می‌گذارند، مویه می‌کنیم هنگامی که غم غریبی و غربتش را به یاد می‌آوریم در آن صحرای سوزان، قلب‌مان می‌سوزد از آن همه بی‌وفایی، لب‌مان خشک می‌شود وقتی به یاد می‌آوریم تشنگی‌شان را و درد می‌کشیم از آن همه جفا که نامردان در اسارت روا داشتند، می‌فهمیم بر زینب چه گذشت، اسارت و غم از دست دادن برادر و رساندن پیام عاشورا را برای همه تاریخ با این همه درد و فراق.

ببیند و شهادت دهد که از چگونه ایستادن و زانو خم نکردن آقای‌مان بر خود می‌بالیم، مغروریم بر غریبی که با شهادت خود این همه آشنا پیدا کرد، افتخار می‌کنیم که علم‌داری چنان برای تشنگان سقا شد که خود ذره‌ای آب بر لبان ندید و از زینب و اسیران هر چه بگوییم و شهادت بخواهیم که پیام برساند کم گفته‌ایم، چرا که زینب خود بهترین پیام‌رسان تاریخ است.

شاهد باش بر این ادعا و بگو که مردم این سرزمین شاگرد مکتب تو هستند و از تو و یاران با وفایت درس آموخته‌اند، بگو که چطور حسینی‌وار در مقابل طاغوت ستم‌شاهی قد علم کردند و بت زمانه را شکستند، بگو که همانند تو که تنها بودی، تنها در مقابل جهانی جنگیدند، ایستادند، شهید شدند، ایثار کردند، دست و پا دادند اما کمر خم نکردند و دست بیعت به کفر ندادند.

بگو به امامی که پیمانش را شکستند، بگو که بعد از 1400 سال مریدانت هرگز چون کوفیان پیمان نشکستند و همچون یاران با وفایت بر عهد خود تا پای جان ایستادند و تسلیم ظلم نشدند.

بگو که بعد از 1400 سال هنوز ابوسفیان‌هایی که عاجز از درک الهی هستند به رسول خدا (ص) توهین می‌کنند و مردم سرزمین شیعه ایران اسلامی در مقابل یاوه‌گویی‌های آنان پاسخ کوبنده‌ای می‌دهند. بگو که شاگردان مکتب تو در مقابل مستکبران خاموش نماندند، هر جای دنیا ظلمی بود به دفاع برخاستند و آتش زدند خانه ظلم و ستم را.

بگو که مردم این سرزمین با درس گرفتن از مکتب تو الگو و سرمشق بیداری اسلامی شدند تا پایه و بنیان ظلم، ستم و زور را در جهان بخشکانند و جهان را آماده ظهور حضرت حجت (عج) کنند.

پیام ارادت، عشق و محبت ما را به امام‌مان، عشق‌مان، آقای‌مان برسان، بگو که این جمعیت به یاد تو دل‌های‌شان را پیوند زده‌اند، به عشق تو دست‌هایشان را به این ضریح گره کرده‌اند، اشک‌شان به عشق تو جاری است، دلشان برای مظلومیت تو آتش گرفته و می‌سوزد، قلب‌شان برای تو می‌تپد.

چه استقبال با شکوه و با عظمتی، وقتی ضریح مطهر وارد اراک شد، گویی حال و هوای شهر به عطر وجود اباعبدالله الحسین (ع) معطر شده و همه را از خود بی‌خود کرده و حلقه‌زنان ضریح را در آغوش می‌کشند. خسته‌دلان عاشق به ذوق مولایشان، می‌دوند به دنبال ضریح تا برسانند پیغام عشق و ارادت را به کشتی نجات، جان می‌گیرند وقتی دست‌شان ضریح را لمس می‌کند، روح پرواز می‌کند به ملکوت از این عشق و ارادت به آقا حسین(ع)، گویی دست ارادت به سوی ایشان دراز کرده‌اند و پاسخ می‌خواهند.