به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از ایرنا، این تكایا از دیرباز به عنوان كانون های عزاداری اباعبدالله الحسین (ع) مطرح بوده و هیات های مذهبی و دسته های سوگواری مردمی در ایام محرم و صفر در این اماكن به سالار شهدا و یارانش ادای احترام می كنند.

تكیه زاغرم تفرش كه به دست سید ‘كاظم تفرشی’ یكی از وزرای عصر ناصر الدین شاه در سال 1236 بنا شده به شماره 2281 در فهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده است.

در ساخت این تكیه تاریخی از مصالح سنگ، خشت، آجر، چوپ و كاهگل بهره گرفته شده و بنای آن در دو طبقه است.

در دو ضلع بزرگ این تكیه در طبقه نخست شش حجره با طاق ضربی تعبیه شده كه مخصوص حضور اعیان، بزرگان محل، سادات و مهمانان برای آیین های سوگ بوده است.

یكی دیگر از تكایای تاریخی این استان تكیه آقاخان محلاتی نام دارد كه در دوره قاجاریه و در محله پایین این شهرستان بنا شده و در سال 87 به ‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت شده است.

این تكیه تاریخی دارای یك صحن و بنای دو طبقه است و در سه طرف صحن ایوان و ایوانچه های این تكیه مكان هایی برای نشستن مردم تعبیه شده و در مركز صحن سكویی برای برگزاری مراسم تعزیه پیش بینی شده است.

تكیه باغ شیخ ساوه نیز یكی از یادگارهای دوران زندیه و در روستای باغ شیخ در هشت كیلومتری این شهرواقع است كه چهار طرف آن حجره های متعدد و محل نشستن اهالی در زمان اجرای تعزیه وجود دارد.

در میانه این تكیه یك سكوی بیضوی شكلی فاقد سقف وجود دارد كه بر روی آن مراسم تعزیه اجرا می شود و صحن تكیه به عنوان یك میدان ارتباطی و ترددی به سه كوچه در سمت های غرب، شرق و جنوب متصل بوده و بدان طریق مردم از نقاط مختلف در آن رفت و آمد می كردند.

تكیه فرمهین نیز متعلق به دوره قاجاریه است و در سال 82 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است.

در ساخت این تكیه از مصالح آجر، ملات و گل و آهك استفاده شده و دارای یك صحن باز به منظور برگزاری تعزیه و یك بنای دو طبقه است.