ابراهيم اصلانی، حافظ نهج‌البلاغه و استاد دانشگاه اراك در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه مركزی، گفت: آنچه‌كه از قول و فعل علی‌ابن ابيطالب(ع) سراغ داريم الزاماً برای پاسخگويی به نيازهای امروز و فردای انسان‌ها نبوده و آن‌ها در يك ظرف زمانی خاص اتفاق افتاده‌اند.

وی در خصوص كتاب نهج‌البلاغه توجه به اين سه نكته كه حضرت علی(ع) تكليف و مأموريت نداشته‌اند كه هر آنچه‌كه بشر نيازمند آن است را به تمام و كمال بيان كند و نهج‌البلاغه تمام سخنان ايشان نبوده و نهج‌البلاغه فقط سخنان اين امام بزرگوار را بيان كرده و فعل حضرت علی(ع) را در‌بر نمی‌گيرد و ما برای آگاهی از فعل ايشان بايد در تاريخ جستجو كنيم ادامه داد: با وجود در نظر گرفتن اين سه نكته، بنده اعتقاد دارم كه نهج‌البلاغه به اندازه لازم و كافی در ابعاد مختلف راه هدايت را برای بشر معرفی می‌كند.

اين حافظ نهج‌البلاغه افزود: درست است كه رفتارهای حضرت علی(ع) متناسب با مقتضيات روز بوده، اما يقين دارم كه حكمت‌های بيان شده در نهج‌البلاغه قابل استفاده برای همه انسان‌ها در طول تاريخ است و در ابعاد فردی، اخلاقی، عدالت، اجتماعی و سياسی می‌توانيم تحقيقاً از نهج‌البلاغه بهترين الگوبرداری‌ها را داشته باشيم.

وی تأكيد كرد: نهج‌البلاغه كتابی است كه می‌توان از آن يك مانيفست حكومتی كه بتواند عدالت را هرچه بيشتر برای ما به ارمغان بياورد استخراج كرد و حتی در دانشگاه‌ها به‌صورت كاربردی می‌شود به اين زمينه پرداخت، چراكه بيان الگوهای مناسب در هر زمينه‌ای بسيار كارگشاست.

اصلانی تصريح كرد: از عمده مشكلاتی كه بيشتر در جامعه ما به چشم می‌خورد اين است كه ما بيشتر ستايش می‌كنيم و عشق می‌ورزيم در حالی‌كه در كنار اين‌ها، شناخت و معرفت بيشتر لازم است؛ بويژه در اين ايام كه مقارن با سالروز شهادت حضرت علی(ع) است. در حالی‌كه بسيار به‌وجود ايشان عشق می‌ورزيم، بهتر است كه گامی هم در راستای شناخت ايشان برداريم.

وی افزود: يكی از منايع سودمند شناخت اين شخصيت متقی مراجعه به كتاب نهج‌البلاغه و آشنايی و انس با آن و سپس مطالعه سيره عملی ايشان است و اگر چنين چيزی اتفاق بيفتد همه انسان‌ها به اين باور می‌رسند كه ايشان نه فقط يك الگوی اسلامی؛ بلكه يك الگوی والای انسانی است كه پيام‌هايش برای همه نسل‌ها قابل استفاده است.

اين حافظ نهج‌البلاغه اذعان كرد: متأسفانه جوانان ما هنوز به اين مرحله از شناخت نرسيده و بيشتر عشق می‌ورزد و ذكر علی(ع) را بر لب دارد و كمتر در جهت شناخت ايشان حركت می‌كنند.

وی با اشاره به اينكه نهج‌‌البلاغه كتابی است كه بر طبق روايات پائين‌تر از قرآن و بالاتر از سخن انسان است و هيچ‌كس تاكنون ادعايی نداشته كه هم عرض قرآن است؛ بنابراين درست نيست و حتی حضرت علی(ع) هم خواهان اين امر نيست كه قرآن در سايه نهج البلاغه قرارگيرد اظهاركرد: علی‌ابن ابيطالب(ع) خود پرورش يافته قرآن است و در نتيجه آشنايی بيشتر با قرآن مقدمه شناخت اين امام بزرگوار را بوجود می‌آورد ولی لازم است در عين حال نهج‌البلاغه هم مورد توجه جدی قرار بگيرد.

اصلانی با تأكيد بر اينكه شرح نهج‌البلاغه به نيكی در جامعه بايد رعايت شود بيان كرد: در سالی‌كه با عنوان سال حضرت علی(ع) معرفی شد، هيجان و شور و حالی بين توده‌های مردم ايجاد شد، ولی تعميقی صورت نگرفت و فقط حاصل آن يك سلسله مقالات و كتب بود كه مختص اهل فن بود و اين شناخت در جامعه همه گير نشد و چه زيباست در جلساتی كه با قرآن آغاز می‌شود در آنجا ذكری از نهج‌البلاغه نيز داشته باشيم.

اين حافظ نهج‌البلاغه در خصوص زيباترين خطبه‌ها و حكمت‌های اين كتاب خاطرنشان كرد: در بين خطبه‌های سياسی اين كتاب مطالب فراوانی است كه می‌تواند معيار شناخت ما را از حكومت بر حق و شايسته مشخص كند و در اين خطبه‌ها ميزان حق و باطل بودن هر حكومتی بر اساس ميزان رعايت معرفی شده و علاوه بر اين زيباترين خطبه و معيار ذكر شده در نهج‌البلاغه برای اينكه بدانيم در عالم مسلمانی در كجا قرار داريم و رفتار خود را سنجش كنيم با مطالعه خطبه متقين برای ما مشخص می‌شود.