با وجود تلاشهای انجام شده در ماه گذشته برای برگزاری مراسم روز بدون پلاستیک در سطح شهرهای اراک و خمین، متاسفانه رایزنی ها با مسئولین دولتی و شهرداری موثر واقع نشد و روز بدون پلاستیک!! هم در استان مرکزی بدون هیچ اقدام خاصی !! سپری شد. موسسه کیمیای سبز ضمن گلایه نسبت به عدم همکاری مسئولین، پیشینه ای در مورد مصرف کیسه های پلاستیکی و خطرات آن ارائه می نماید:

   برای اولین بار این کیسه ها پلاستیکی در اوخر دهه 50 میلادی به بازار عرضه شدند. این از همان زمان این نایلکس ها به عنوان یکی از نماد های خرید تبدیل شدند. اما در ابتدا خیلی به میزان تخریب این مواد دقت نمیشد تا اینکه محققان به میزان بالای خطر این مواد برای محیط زیست پی بردند. از همان اوایل دهه 90 کشورهای مختلف به فکر بازیافت پلاستیک ها افتادند و شروع به تولید پلاستیک ها بازیافتی کردندو همچنین در کنار این کار دستگاه هایی نیز برای بازیافت نایلکس های دیر بازبافت ایجاد کردند. نایلکس ها در طبیعت بسیار دیر بازیافت می شوند و از همین رو می توانند باروری زمین ها را کم کنند. در کنار این امر اگر سعی در بازیافت این مواد از طریق سوزاندان داشته باشید تنها خودتان را مریض کرده اید. گازهایی که بر اثر سوزاندن نایلکس ها ایجاد می شود بیشتر باعث بروز بیماری های مختلف شده و همچین هوای محیط اطرافش را نیز برای مدت ها آلوده می کند.از دیگر موارد مخرب کیسه ها و ظرف های پلاستیکی می توان به برخورد آن ها با وسایل داغ اشاره کرد. به طوری بر اثر برخورد این مواد با کیسه ها 9 نوع سرطان مختلف در بدن ما ایجاد می شود. محققان برای بازیافت پلاستیک ها روش هایی را پیشنهاد کرده اند برای مثال تحقیقات نشان می دهد که نور شی خورشید می تواند به بازیافت پلاستیک کمک کند ولی باز هم اثرات آن به طور کامل از بین نمی برد. همچنین برخی دیگر به استفاده از نوع خاصی از اکتری ها را پیشنهاد می کنند که می تواند به تجزیه سریع پلاستیک ها کمک بسزایی کند. امسال بنا به اعلام سازمان محیط زیست روز21 تیر ماه به عنوان روز بدون نایلکس انتخاب شده است اما باید ببنیم ایا واقعا این روز در سراسر کشور با همین نام اجرا می شود و آیا توزیع پلاستیک های بازیافتی در تمام مغازه ها اجرا می شود؟  در این راستا مشرق نیوز در گزارش خبری خود اذعان می دارد: آمار و ارقام نشان می دهد که کشور ما به علت اینکه تولید کننده پتروشیمی است جز کشورهای پر مصرف دنیا از لحاظ کیسه های پلاستیکی به شمار می آید. به گفته حیدرزاده رئیس ستاد محیط زیست میزان پلاستیک تولیدی در ایران 177 هزار تن است که معادل 500 تن در روز است و شاید تغییر ذائقه خرید مردم دلیلی بر افزایش تولید کیسه های پلاستیکی باشد که به نوعی سیستم خرید زنبیلی به خرید بسته بندی تغییر شکل داده است.  در کشور ما بیشتر زباله ها به نقاط خارج شهر ها منتقل می شوند و در این محل ها یا به صورت غیر اصولی دفع یا به سوزانده می شود که هر دو مورد آن ها برای محیط زیست بسیار خطرناک هستند. این در حالی است که از سال های گذشته در کشورهای دیگر چند سالی است که با فرهنگ سازی های رست به دنبال ایجاد فضایی بوده اند که می تواند مردم را ترقیب به استفاده از پلاستیک های دوست دار محیط کند. برای مثال کانادا، امارات متحده عربی، انگلیس، قوانین تشویقی و تنبیهی در زمینه مصرف کیسه پلاستیکی اعمال شده است مانند اخذ مالیات هزینه کیسه پلاستیکی از مصرف کننده که به عنوان سیاست های تنبیهی اعمال می شود و سیاست های تشویقی مانند معافیت های مالیاتی از فروشندگانی که کیسه های پلاستیکی را حذف می کنند. از جمله راه هایی که می توان برای ایجاد فضای مناسب برای بازیافت و استفاده از پلاستیک هایی با الیاف طبیعی پیشنهاد داد، کم کردن میزان قیمت این گونه پلاستیک ها است و همچنین می توان با استفاده از رسانه ها مردم را با مزایای این نوع پلاستیک ها بیشتر آشنا کرد .
پلاستیک های زیستی، این نوع پلاستیک ها از مواد طبیعی نظیر نشاسته ذرت، روغن گیاهی و نشاسته نخود به دست می آیند و در حقیقت پلاستیکی نیستند که از سوخت های فسیلی به دست آمده باشند. این نوع پلاستیک ها به راحتی بازیافت می شوند.