اشاره:
نیمه ی ماه شعبان المعظم هر سال هجری قمری مصادف است با طلوع خورشید درخشان جهان بشریت ومروارید فروزان اهل بیت عصمت و طهارت ، احیاگر معالم دین و نابود کننده¬ی ظلم و ستم و شوکت تجاوزکاران و برقرارکننده¬ی حکومت عدل در سرتا سر جهان و بزرگ منادی توحید و عدالت و وارث راستین پیـامبر اعـظم(ص) و ائمـه¬ی معصـومین(ع) حضرت حجت بن الحسن العسکری، مهدی موعود(عج).  توجه خوانندگان عزيز را به مقاله اي پيرامون آن حضرت جلب مي كنم . به اميد ظهور هرچه سريعتر آن بزرگوار، ان شاء الله.

1 ـ میلاد نور
حضرت مهدی(ع) در نیمه¬ی ماه مبارک شعبان سال 255 هـ . ق چشم به جهان گشودند[1]. پدر بزرگوارشان حضرت امام حسن عسکری(ع) و مادر گرامی آن حضرت خانم نرجس ]نرگس[ خاتون می باشد.
در شب ولادت، عمه¬ی امام عسكرى(ع) بانو حکیمه خاتون به دستور ایشان در منزل ماند. امام(ع) به حكيمه خاتون فرمودند: «امشب منتظر تولد فرزندى هستم از نرجس». حكيمه با تعجب پرسيد، چطور ممكن است؟! (زيرا اثرى از حمل در او نديده بود). امام(ع) فرمود: «او بسان مادر موسى(س) است كه هيچ كس نمى¬دانست باردار است، زيرا فرعون شكم زنان حامله را پاره مى¬كرد».
طبق نقل حكيمه، خداوند در آن شب فرزندى به امام عسكرى(ع) عنايت کرد و چنين اراده فرموده بود كه دشمنان، هرگز قدرت دسترسى به او را پيدا نكنند و چنين اراده كرده بود كه او «وارث مستضعفان» در روى كره¬ی زمين بشود: «و نُريد أن نمنّ على الذين استضعفوا في الأرض ونجعلهم ائمة ونجعلهم الوارثين»([2]) .
طبق حكمت الهى در فاصله¬ی كوتاه سال 255 تا 260 هـجری ،ایشان به طور مخفی زندگی می¬کردند و در خدمت پدر بزرگوارشان آماده¬ی احراز مقام امامت و رهبرى مسلمانان و بر عهده گرفتن مسئولیت سنگین آنان بودند.
با شهادت امام عسکری(ع) در سال 260 هجری، دوران غیبت آغاز و مدت 70 سال(غيبت صغرى) حضرت مهدى(ع) در پنهانى زندگى مى¬كردند و مردم بدان صورت كه بتوانند حضورى خدمت ايشان مشرف و مشكلات خودشان را در ميان بگذارند، امكان نداشت ولى دائماً از انوار و بركات مقدس او بهره مند مى¬شدند. دسترسى مردم به واسطه¬ی نائبان خاص او از سال 255 تا 330 هـ . ق صورت مى¬گرفت.

2 ـ راز غيبت
فلسفه و راز حقيقى غيبت براى عموم مردم بيان نشده است و به غير از اولياء خاص الهى[پيامبران و امامان معصوم(ع)] از آن اطلاع ندارند؛ ولى بطور كلى از ميان ادله¬ی عقلى و نقلى مى¬توان فوايدى را براى آن بدست آورد:

الف) امتحان و آزمايش
به واسطه¬ی همين مسئله غيبت است كه خداوند مي¬خواهد بندگان خودش را بيازمايد تا حجت برآنها روشن شود كه آيا ايمان واعتقاد واقعى به مبدأ جهان و مصالح او دارند يا خير؟ بايد روشن شود كه مؤمنان واقعى در مواقع حساس و هنگامی كه دسترسى حضورى به رهبران ممكن نيست كيانند؟ آيا صرف ادعا بر اينكه ما به خداوند و به پيشوايان او يعنى ائمه معصومين(ع) ايمان داريم كافى است یا اينكه مى¬بايست با آزمايش و امتحان اين ايمان واعتقاد سنجيده شود. در نتيجه اگر كسانى در عصر غيبت طبق فرمان الهى، محكم و پا برجا ايستادند و از مشكلات نهراسيدند و وظايف و دستورات الهى (فروغ دين و اعتقادات صحيح) را دنباله روى نمودند، بحق آنان، مؤمنان حقيقى و از رستگاران مى-باشند.

ب) محفوظ ماندن از بیعت
يكى از دلائل غيبت محفوظ ماندن از بيعت با ظالمان، مستکبران و ستم¬كاران است، بطورى كه بعد از ظهور، حجت برهمگان تمام مى¬باشد. چنانچه در روايتى از امام هشم حضرت على موسى الرضا(ع) نقل شده است كه فرمود: «گويا شيعيانم را مى¬بينم كه بعد از مرگ سومين فرزندم در جستجوى امام خود مى¬گردند ولى او را نمى¬بينند»، سؤال شد چرا؟ فرمود: «چون امامشان غايب است». عرض شد: چرا غايب مى¬شود؟ فرمود: «براى اينكه وقتى با شمشير(سلاح) قيام نمود بيعت هيچ كسى بر گردنش نباشد».([3])

ج) خوف بركشته شدن
از دلايل ديگر راز غیبت، محفوظ ماندن از كشته شدن به دست نابكارران و دشمنان بشریت مى¬باشد كه با پيش آمدن مسئله¬ی غيبت، وجود مقدس حضرت ولى عصر(ع) سالم باقى مى¬ماند و تا هنگام ظهور ایشان (زمان آن فقط، نزد خداوند متعال مى¬باشد) كه فرا رسد با قيام الهى خود ظلم وستم را نابود و عدل و عدالت را در سراسر گيتى بر قرار مى¬نمايد؛ انشاء الله.
هرگز مبادا مسئله¬ی كشته شدن امام زمان(ع) را با شهادت پدران بزرگوارش تطبيق و مقايسه نمود زيرا موقعيت وشرايط زمانى متفاوت مى¬باشد. ائمه¬ی معصومين(ع) قبل از ايشان، با پذيرا شدن شهادت، امام ديگرى مسئوليت امامت را عهده¬دار مى¬شد ولى طبق اراده¬ی الهى، مسئله¬ی  امامت با وجود مقدس حضرت مهدى(ع) خاتمه پيدا مى¬كند و در صورتی كه ايشان نيز غايب نمى¬شدند و مسئله¬ی شهادت و كشته شدن براى ايشان پيش مى¬آمد بر خلاف مصلحت الهى مى¬بود و زمين از حجت خداوند خالى مى¬ماند. درحالی كه در اراده¬ی خداوند مقدر شده است كه می¬بایست حق بر باطل پيروز شود و اين تقدیر الهی (پيروزى حق بر باطل) به دست مبارك مهدى موعود(عج) و در آخر الزمان واقع می¬گردد.

3 ـ انتظار فرج
امام خمینی(ره)، بنيان¬گذار نظام مقدس جمهورى اسلامى ايران در يكى از فرمايشات خود فرمودند: «انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است»([4]) بحق كه اين سخن چقدر پر معنى است. مسئله¬ی انتظار، دارای بار معنايى فراوانی از جهت كاربرد ادبى و استعمال در فرهنگ اسلامى دارد و از طرف دیگر مسئله¬ی آخر الزمان و انتظار ظهور مهدى موعود داراى مضامين و معانى والا و مقدسى نيز مى¬باشد. در روايتى از قول پيامبر اكرم(ص) نقل شده است كه فرمودند: «أفضل أعمال أمتى انتظار الفرج من الله عز وجلّ»([5])يعنى بهترين و با فضيلت ترين اعمال و كارهاى امت من، انتظار رسيدن فرج از نزد خداى عزيز و ¬جليل¬¬ مى¬باشد. و روشن است كه فرج حقيقى و نهايى برپايى حق و عدل بجاى ظلم و ستم و كفر در روى زمين مى¬باشد كه تحقق اين مسئله طبق آیات قرآن و روايات اسلامى در آخر الزمان به وقوع مى¬پيوندد.
منتظران واقعى مهدى(ع) در طول تاريخ انتظار و هم¬اكنون به دنبال تحقق عدالت راستين درونى و بيرونى هستند كه لازمه¬ی اين چنين عدالتى، اميد، تحرك، شور، حماسه، مقاومت، نفى باطل وطلب حق، خروش، صلابت و قیام(ضد قعود وسكون) بهمراه اعتقاد صحيح توحيدى، محمّدى، علوى و عمل به واجبات وترك محرمات مى¬باشد.
در كنار اين واجبات (بلكه در متن اين اعمال) مسئله¬ی امر به معروف و نهى از منكر، پاى¬بندى به اخلاق حسنه¬ی اسلامى و آمادگى نظامى از اهميت ويژه¬اى برخوردار است.
انسانِ مسلمان و منتظر يك قيام بزرگ و يك انقلاب عظيم جهانى، آيا ممكن است كه خود هيچ آمادگى براى حضور در اين درگيرى و كمك به آن نداشته باشد؟
امام صادق(ع) مى¬فرمايد: «ليُعدّن أحدكم لخروج القائم و لو سهماً، فإن الله اذا علم ذلك من نيّته رجوتُ لأن يُنسى فى عمره حتى يدركه و يكون من اعوانه و انصاره»([6]). يعنى هرگاه يكى از شما براى قيام قائم[مهدی موعود] اسلحه تهيه كند، اگرچه يك تير باشد، اميد است خداوند عمر او را دراز  كند تا ظهور و فرج او را درك نمايد و از ياوران ايشان باشد.
در اينجاست كه انديشه¬ی  شوم و باطل قاعدی¬گرى و دروغ گويان طرفدار امام زمان(ع) [انجمن حجتیه در قبل از انقلاب اسلامی] روشن مى¬شود كه چقدر اسفبار و ضد انتظار است!  زیرا به خود زحمت نداده¬اند تا بفهمند معناى انتظار و فلسفه¬ی غيبت چيست؟
اينان انتظار و طرفدارى از امام زمان(ع) را به معنى كمك كردن و ازدياد ظلم و ستم، همراه با  سكوت و قعود و خاموشى مى¬دانند. يعنی انتظار مساوى است با كسب بى¬لياقتى و عدم حضور. اينان رواياتى را كه سخن از قيام مردان مصلح و انقلابى در عصر غيبت را بیان می کند را هم نديده¬اند! رواياتى كه خبر از قيام مردمى از مشرق زمين مى¬دهد كه زمينه براى ظهور و قیام جهانی حضرت مهدى(عج) را  فراهم می¬¬آورند. بايد به هوش باشيم و ارزش هايى كه به واسطه¬ی انقلاب شكوهمند اسلامى  ایران و در سايه اصل مترقی ولايت فقيه با جان¬فشانى جوانان فداكار و شهدا و جانبازان و اُسرا و… بدست آمده است را قدر بدانيم و فريب نيرنگ¬بازی¬هاى سالوسان خنّاس¬ صفت(مانند “مستند ظهور بسیار نزدیک است” و…) را نخوريم و با حمايت بى دريغ از نظام اسلامى در آينده¬اى نزديک شاهد ظهور منجي جهان حضرت مهدى(ع) باشيم. ان شاء الله.
4 ـ انقلاب اسلامى زمينه ساز قيام جهانى مهدى(ع)
احاديث فراوانى در كتب حديث وتفسير از زبان گهربار پيامبر گرامى(ص)
و ائمه¬ی معصومين(ع) نقل شده است كه حقايق و واقعيتهاى زيادى را به اثبات مى¬رساند مانند اينكه ايرانيان وفادارترین امّتها به اسلام مى¬باشند و يا اينكه ايرانيان بيشترين بهره را از اسلام دارند.
در حديثى نقل شده است كه فرمود: «ضربتموهم على تنزيله و لا تنقضى الدنيا حتى يضربوكم على تأويله»([7]) يعنى: «دنيا به پايان نمى¬رسد تا روزى كه ايرانيان با شما اعراب بر اساس تأويل قرآن جنگ مى¬كنند چنانچه شما ابتدا بر اساس تنزيل قرآن (اسلام آوردن ايرانيان) با آنها جنگ كرديد.
همچنين پيامبر گرامى(ص) فرمود: «يخرج ناسٌ من المشرق فيُوطّون للمهدى سلطانه»([8]). يعنى: در آخر الزمان، گروهى از مشرق زمين قيام مى¬كنند  و زمينه را براى انقلاب جهانى مهدى(ع) فراهم مى¬آورند.
و بالآخره در روايتى آمده است كه امام باقر(ع) مى¬فرمايد:
«كأنّى بقوم قد خرجوا بالمشرق يطلبون الحق فلا يُعطونه ثم يطلبونه فلا يُعطونه فاذا رأوا ذلك وضعوا سيوفهم على عواتقهم فيعطون ما سألوا فلا يقبلونه حتى يقوموا و لا يدفعونها الا الى صاحبكم…»([9]). يعنى، گويا مى¬بينم كه مردمى در مشرق زمين قيام كرده¬اند حق را طلب مى¬كنند ولى به آنها نمى¬دهد پس از آن دوباره حق را مى¬خواهند، باز امتناع مى¬ورزند، ولى اين دفعه مردم شمشيرهاى خود را ـ كنايه از سلاح و اسلحه ـ برشانه¬ها مى¬نهند و بالأخره، حكومت تسليم خواسته¬هاى آنان مى¬شوند ـ ولى اين بار نمى¬پذيرند (تا رژيم  فاسد را ساقط مى¬نمايند) و اين حكومت خود را رها نمى¬كنند تا تحويل صاحب شما [حضرت مهدى(عج)] مى¬دهند…  . ان شاء الله تعالى.

______________________________