« آن روز هم مثل همیشه با هم به دانشگاه رسیدیم و نگاهمان در هم تلاقی یافت،با اکمربندی شمالی اراکین تفاوت که این بار من این طرف بودم و نهضت آنطرف؛نهضت دوست صمیمی من بعد از اینکه بوسه ای شیرین را بر گونه های دختر چهار ساله اش کاشت،درب ماشین را به هم کوبید و با اشتیاق و با گام های بلند،عرض کمربندی را دوید و به من نزدیک تر شد؛اما یک لحظه نمی دانم چه شد که چشمانم سیاهی رفت و دلم لرزید،صدای جیغ ترمز پژو ۲۰۶ بود که خواب چندین ساله ی خیلی ها را بر هم زد؛نهضت را دیدم که در یک لحظه به هوا پرتاب شد.»
مریم بُغض می کند و آسمان چشمش که نه،آسمان دلش ابری می شود؛در حالیکه هق هق گریه هایش توان حرف زدن را از او گرفته نگاه تلخش را به من می دوزد و می گوید:«با چشمانم جان دادن عزیزترین دوست و همکلاسیم را دیدم؛لحظه ای که دخترش دستش را به زیر چانه اش زده بود و از پنجره ماشین این حادثه تلخ را در حافظه ی کوچکش ذخیره می کرد،دیدم.»
در حالی که اشکش را با دستش پاک می کند می گوید:«چند سال بود که همه دانشجویان پیگیر بودند تا پُل عابری در مقابل دانشگاه نصب شود و این در حالی بود که حتی رئیس دانشگاه چندین بار با توجه به اینکه طی سالهای اخیر تصادفات فراوانی در این نقطه به وقوع پیوست که منجر به مجروح شدن تعدادی از دانشجویان شده بود،به مقامات ذیربط استانی از طریق نامه این مساله را مطرح کرده بود،اما هیچ اتفاقی نیفتاد که نیفتاد.»
دلمان می خواست قبل از اینکه برای کسی اتفاق ناگواری رخ دهد و خانواده ای داغ عزیزش را ببیند این پُل نصب شود و مسئولین در این خصوص چاره ای بیاندیشند و حال امروز خیلی ها شاهد حادثه ای تلخ بودند که شاید تا آخرین لحظه عمرشان به خاطره ای تلخ تبدیل شد که هیچ چیز و هیچکس آن را از ذهنشان پاک نکند،حتی احداث پُل عابر.
…
آری؛نهضت حجت اللهی دانشجوی ترم آخر رشته الهیات دانشگاه پیام نور اراک،هنگام عبور از عرض کمربندی شمالی،با یک دستگاه خودروی پژو ۲۰۶ تصادف می کند و قربانی بی توجهی مسئولینی می شود که علیرغم تکرار مکررات از سوی دانشجویان و اساتید و حتی کارآموزان و اساتید مراکز فنی و حرفه ای خواهران و برادران اراک،مبنی بر احداث پل عابر پیاده،باز هم دست نجُنباندند و احداث این پل را به قانون و تبصره و کمبود اعتبارات و مسائل حاشیه ای حواله کردند و باز هم داد دانشجویان و کارآموزان کمربندی شمالی،بی داد ماند.
این حادثه در حالی رخ داد که پیرو درج گزارشی در خصوص احداث این پُل در همین هفته نامه در تاریخ شنبه ۱۵ مرداد ۹۰ با عنوان «نوشدارو پس از مرگ سهراب نمی خواهیم چاره ای بیاندیشید»؛رئیس سابق شورای اسلامی شهر اراک در شهریورماه سال گذشته در جلسه ستاد ارتقاء فرهنگ ترافیک استان مرکزی اعلام کرده بود تا ۲ ماه آینده این جانمایی صورت می گیرد و یکی از چند پُل غیرکارشناسی و بی کاربُرد سطح شهر را جمع آوری و در آنجا نصب خواهند کرد؛در واقع این اتفاق طبق گفته ایشان می بایست قبل از سالجاری و تا آخر سال گذشته می افتاد که نیفتاد!
و بالاخره حادثه ای رخ داد که نباید رخ می داد و مسئولین به خود آمدند.
اما با دیدن این صحنه اولین سوالی که ذهن مرا به خود درگیر کرد و کمی مرا قلقلک داد این بود که آیا بهتر نبود شهرداری و شورای اسلامی شهر اراک،قبل از اینکه متولی ورزش شوند و به فکر ارتقای تیم فوتبال اراک بیفتند و کلی اعتبار و مالیات های مردم این شهر را صرف ترقی و پیشرفت فوتبالی بکنند که شاید مردم اراک زیاد از آن نفعی نبرند و دردی از هزاران درد مردم شهر دوا نکند،به فکر صرف بوجه و آبادانی نقاطی از شهر باشند که به معنای واقعی همت آنان را می طلبد؟!
آیا بهتر نیست نگاهتان را اول به آبادانی شهر و پیشرفت نقاط کور شهر معطوف دارید و بعد به ورزش بپردازید؟
اصلاً بهتر نیست که ورزش را به متولیان خودش بسپارید؟!
مگر دغدغه شما جوانان نیستند؟
آیا ۸ هزار و ۵۰۰ دانشجوی دانشگاه پیام نور اراک و ۴۱۰ کارآموز مراکز فنی و حرفه ای خواهران و برادران اراک،جزء همان جوانانی نبودند و نیستند که سنگشان را به سینه می زنید؟!
خوب است که گاهی خودمان را به جای مردم عادی بگذاریم و ببینیم که از بالا دستی هایمان چه می خواهیم؟
آقایان مسئول شاید این اتفاق برای شما هم بیفتد آنگاه چه می کنید؟
آیا آن را پای تقدیر و عجل مُعلق و این حرفها می گذارید و یا به خونخواهی عزیزتان از مسئولین ذیربط جواب می خواهید و آنها را مسئول می دانید؟
اصلاً یک لحظه خود را جای کسی بگذارید که بخاطر بی توجهی و سهل انگاری شما،تا آخر عمر،حادثه از دست دادن عزیزش،کابوس روزها و شبهایش خواهد شد.
اما نکته جالب و قابل تامل،گزارش ایسنا از گفته های یکی از اعضای شورای شهر در جلسه کمیسیون خدمات شهری شورای شهر اراک است که عنوان کرده است:«دانشگاه پیام نور اراک،بدون اخذ پروانه ساختمانی و مجوز قانونی احداث شده است و در زمان احداث دانشگاه،کمیسیون ماده ۵ به شرط احداث زیرگذر،مجوز احداث دانشگاه را صادر کرده است در حالی که این اتفاق نیافتاده است و مسوولان دانشگاه پیام نور باید به این موضوع پاسخ دهند که چرا به تعهدات خود پاسخگو نبوده اند!!!»
نکته اول:اعضای محترم شورای شهر اراک؛مگر دیگر اُرگانها و علی الخصوص شورای شهر به تمامی تعهدات خود در قبال مردم عمل کرده و پاسخگو بوده است که اینطور از دیگر اُرگانها جواب می خواهد؟!
نکته دوم:اعضای محترم شورای شهر،گیریم که مجوز احداث دانشگاه پیام نور اراک قانونی نبوده،در خصوص ۴۰۰ کارآموز و مربی مراکز فنی و حرفه ای خواهران و برادران اراک و همچنین هزاران شهروندی که در مجاور این کمربندی زندگی می کنند چه پاسخی دارید؟فکر نمی کنید که احداث پل در آن مکان ضروری و غیرقابل انکار است؟
بنابراین بهتر است که مسئولین به فکر حل مساله باشند نه به دنبال پاک کردن صورت مساله!
اما به راستی چرا مسئولین ما عادت کرده اند به محض وقوع حادثه ای که شاید پیش از آن می توانستند در جهت رفع آن بکوشند،توپ را به زمین دیگر مسئولین بیاندازند و خود را تبرئه کنند!!!

حرف آخر:
«به عمل کار برآید؛به سخنرانی نیست.»