هر سال همزمان با نزديک شدن سال نو، موضوع تکاليف نوروزي و بايدها و نبايدهاي آن ذهن مديران و معلمان را به خود مشغول مي‌کند. اين موضوع فقط دغدغه مسئولان نيست و بيش از آن، ذهن دانش‌آموزان و والدين آنان را درگير خود مي‌كند. بايد پرسيد كه پيك نوروزي چه وي‍ژگي‌هايي دارد كه دانش‌آموزان، روزي كه آن را از معلّم خود تحويل مي‌گيرند و هر روز از مدیر و …. سراغ آن را می گیرند ،برای گرفتن آن اشتياق فراواني دارند و در پوست خود نمي‌گنجند، اما در تعطيلات نوروز به اكراه به سمت آن مي‌روند. به طوري كه معمولاً والدين ناگزير مي‌شوند خود به انجام آن بپردازند. ‏

مي‌توان کارکرد اصلي تکليف نوروزي را «حفظ سطح علمي دانش‌آموز از طريق مرور معلومات گذشته» دانست. پرسشي که در اين‌جا مطرح مي‌شود، اين است که «روش‌هاي فعلي در ارائه تکاليف، تا چه ميزان تحقق هدف فوق را تامين مي‌كند؟» اگر چه پاسخ اين سؤال براي مديران واضح است، اما براي روشن شدن موضوع بد نيست به برخي از اشکالات تکاليف نوروزي به شيوه كنوني اشاره‌اي کنيم
در تکاليف نوروزي دانش‌آموزان عمدتاً مجموعه‌اي از سؤال‌هاي تستي، تشريحي يا ترکيبي از اين دو را ارائه مي‌کنند. اگر چه هر روش نسبت به ديگري داراي مزايا و معايبي است، اما در همه انواع تکاليف فعلي مي‌توان اين اشکالات را به وضوح ديد:

دشوار بودن پيگيري تکاليف

هر معلّمي مي‌داند که ارائه تکليف بدون پيگيري آن، کاري بيهوده است. اما متاسفانه در روش‌هاي فعلي به دلايل مختلف، امکان پيگيري دقيق تکاليف وجود ندارد.

اين مسأله، مدارس را بر آن داشته که اين خلأ را از طريق برگزاري انواع آزمون پس از تعطيلات نوروز پر كنند. اما اين روش هم به علل متعدد نمي‌تواند هدف ارائه تکاليف نوروزي را محقق كند. چون دانش‌آموزان، مطالعات خود را چند روز قبل از آزمون‌ها انجام مي‌دهند. نه در تعطيلات نوروز.‏
نبودن ابزارهاي لازم براي پيگيري مؤثر تکاليف، مدارس را به سمت آزمون محوري در طول سال تحصيلي سوق داده است. مدارس همواره در حال ارزيابي کار دانش‌آموز هستند و ارزيابي مستمر دانش‌آموز به معناي از بين بردن محاسن و تعاريف تکليف از يک سو و افزايش فشار رواني به دانش‌آموز از سويي ديگر است.

يکسان بودن تکاليف همه دانش‌آموزان
يکي از گله‌هاي هميشگي دانش‌آموزان اين است که «چرا تکليف من كه يک درس را بلدم، با تکليف کسي که آن درس را بلد نيست يکسان است؟» سال‌ها است که خبرگان تعليم و تربيت، اين شيوه را شيوه ي نادرستي مي‌دانند و بر لزوم توجه به تفاوت‌هاي فردي ‌دانش‌آموزان تأكيد مي‌کنند.مشکل ديگر، يکسان بودن تکليف براي همه دانش‌آموزان آن است که دانش‌آموزان ضعيف که انجام تکاليف براي آنها ضرورت بيشتري دارد- به سادگي مي‌توانند آن را از روي ديگران رونويسي کنند که عملاً فرايند آموزش را مختل مي‌كند.
ردّ و بدل کردن تکاليف و رونويسي از يکديگر در حياط مدرسه، در اوّلين روز بعد از تعطيلات، شاهد اين مدّعا است.‏