دلبستگی به هرچیزی یا هرکسی ویا هرگروهی باعث می شود که نسبت به آن چیز یا آن شخص و گروه تعلق خاطر داشته و خود را مدیون آن بدانیم. اگر مورد حمایت شخص یا اشخاصی قرار بگیریم،خود را مکلف می دانیم که به نوعی ادای حق کرده و به اصطلاح جبران نماییم.
حمایت و طرفداری مردم از یک نماینده در انتخابات نیز تکلیفی را برعهده نماینده می گذارد تا به پاس این اعتماد مردم در راستای تحقق خواسته های مشروع و قانونی آنها تلاش نماید.براساس این سخن امام خمینی (ره) که «میزان رأی ملت است»،کسی که برای نمایندگی کاندیدا می شود،باید خواسته های عموم مردم را در نظر بگیرد.اگر کسی تنها دلبسته حمایت کانون های ثروت و قدرت از خود باشد،در این صورت مجبور است تنها خواسته و منافع آنها را محقق نماید.بی شک چنین شخصی نمی تواند نماینده واقعی برای مردم باشد.
مقام معظم رهبری چندی پیش در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی با تأکید بر این مهم فرمودند:«اگر کسی به خاطر تأمین نمایندگی در مجلس بعدی،به صاحبان ثروت و قدرت نزیک شود،خدا از این کار بسیار زشت نمی گذرد و انتقام الهی حتما بر سرنوشت او اثر خواهد گذاشت.ضمن اینکه این گونه کارها بر جامعه هم اثر منفی می گذارد».
نماینده واقعی کسی است که نماینده عموم مردم باشد نه یک گروه خاص.کسی که حامی محرومان و مستضعفان باشد نه حامی صاحبان ثروت و قدرت.کسی که خود را نوکر مردم بداند نه آقا و سرور آنها.
اینک انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی در پیش است.بی گمان مردم بصیر و انقلابی استان مرکزی،از میان کاندیداهای محترم،فرد صالح تر را که مردمی بوده و از کاخ نشینی و مجالست با اعیان و اشراف و زرسالاران برحذر می باشد را انتخاب خواهندنمود.
بهترین ملاک برای برتری در نزد خداوند متعال تقوا و خویشتن داری است.تقوا یعنی تعهد و التزام عملی به قانون،به گونه ای که کسی که می خواهد بر مسند قانونگذاری جلوس کند،خود ملتزم به قانون باشد.تقوا یعنی دوری از اخلاق رذیله ،یعنی ندادن وعده هایی که از حدود اختیارات قانونی نماینده خارج است.
کاندیداهای محترم با نسبت خود را با مردم و نیز کانون های ثروت و قدرت مشخص نمایند تا مردم نیز به دور از هرگونه تعصب و گرایش غیر صحیح تنها براساس صداقت وایمان انتخاب نمایند.