دین مبین اسلام برای انسان و حریم خصوصی افراد احترام خاصی را قائل شده است. منازل مردم می بایست مکان امنی برای آسایش و آرامش قرار گیرد تا  آنان با فکری آسوده خود را برای امور زندگی روزانه آماده کرده که در این مکان امن است که انسانیت معنی پیدا نموده و زندگی و حیات میسور می گردد. حتی  قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پا را از این نیز فراتر نهاده و با تبعیت از قرآن کریم در اصل بیست و سوم خود تفتیش عقاید را ممنوع دانسته و اعلام نموده است هیچ کس را به صرف داشتن عقیده ای نمی توان مورد تعرض و مواخذه قرارداد، همانگونه که باریتعالی در آیه دوازدهم  سوره مبارکه حجرات انسان را از تجسس منع نموده است.

     حضرت امام خمینی(ره) بانی نظام جمهوری اسلامی ایران با عقاید ناب اسلامی خود که بر گرفته شده از آیات و فرامین الهی است، در تاریخ 24/6/1361 در جهت حفظ شرافت و انسانیت در 8 ماده ای پر معنی صحه بر ارزش والای انسانی گذاشته و همه را دعوت به عمل به عدل اسلامی نموده اند. این بزرگوار در صدر فرمان خود تمام ارگانهای دولتی و علی الخصوص قوه قضائیه را خطاب قرار داده و می فرمایند:”در تعقیب تذکر به اسلامی نمودن تمام ارگان های دولتی بویژه دستگاه های قضائی و لزوم جانشین نمودن احکام ا…  در نظام جمهوری اسلامی به جای احکام طاغوتی رژیم جبار سابق لازم است تذکراتی به جمیع متصدیان امور داده شود و…“.  فرامین وی نه تنها در زمان اصدار آن برای همه لازم الرعایه بوده است، بلکه با عنایت به ژرفای اندیشه ها و نگرشات آن مرجع عالیقدر که ریشه در شریعت پاک اسلامی دارد در همه زمان و برای کلیه متصدیان، اطاعت بی قید و شرط آن، موجب تقرب به درگاه خداوند یگانه بوده و امری لازم می باشد.

     حضرت امام در فرمان 8 ماده ای خود “حقوق مردم” را بسیار محترم شمرده اند به طوری که تاکید بر تهیه قوانین شرعی داشته تا پس از تصویب، ابلاغ و اجرا گردند ونیز در رسیدگی به صلاحیت قضات، دادستان ها، دادگاه ها و سایر متصدیان و کارمندان امور ملاک و میزان را حال فعلی اشخاص می دانستند، با غمض عین از بعضی لغزش هایی که در رژیم سابق داشته بودند و اصرار بر رسیدگی بی طرفانه و بدون مسامحه و اشکال تراشی های جاهلانه در صلاحیت این افراد و صدور رای اسلامی که در سایه احکام عدل حیثت و جان و مال  مردم در امان بوده و مردم احساس آرامش نمایند تا لطمه ای نیز به حقوق مردم وارد نشود. همچنینآن عزیز بیان داشتند:” عمل به عدل اسلامی مخصوص به قوه قضائیه و متعلقات آن نیست، که در سایر ارگان های نظام جمهوری اسلامی از مجلس و دولت و متعلقات آن و قوای نظامی و انتظامی و سپاه پاسداران و کمیته ها و بسیج و دیگر متصدیان امور نیز به طور جدی مطرح است و احدی حق ندارد با مردم رفتار غیر اسلامی داشته باشد“0

     مساله ای که بیشتر در نظر است به آن نگریسته شود، پناگاه امن خصوصی افراد و نیز حیثت آنها است که احترام آن بر هر شخصی ضروری بوده و حضرت امام(ره) نیز بر این مهم به شدت تاکید داشتند و مسوولین را به آن دعوت می نمودند.

     نقل است شبی خلیفه دوم در کوچه های مدینه به گشت زنی مشغول بود که از خانه ای صدای غنا و موسیقی را شنید، وارد خانه شد و به صاحب خانه گفت:” ای دشمن خدا آیا گمان برده ای گناهت را خداوند می پوشاند”؟ صاحب خانه در جواب پاسخ می دهد:” ای پیشوای مسلمین شتاب مکن، اگر من یک گناه مرتکب شدم تو مرتکب سه گناه شدی، خداوند از جاسوسی نهی کرده و تو تجسس کردی، خداوند فرموده از در خانه وارد شوید و تو از دیوار آمدی و خداوند فرمود هرگاه خواستید به خانه ای درآئید اذن بگیرید و تو بدون اذن وارد شدی”.

     حریم خصوصی افراد محترم بوده و هیچ شخصی نباید به خود اجازه ورود به حریم دیگران را بدهد. قانون اساسی در اصل 22 خود به این مهم صحه گذاشته و اشعار می دارد:”حیثیت، جان، حقوق، مسکن و شغل اشخاص از تعرض مصون است مگر در مواردی که قانون تجویز کند.” دین اسلام که دین هدایت است فوق العاده به احترام گذاشتن حقوق انسان ها توجه نموده و از آنجائی که بیان داشتیم اجرای فرمان حضرت امام(ره) که همان اطاعت از خداوند است و نیز با عنایت به آنکه حتی دیگر مراجع معظم تقلید ورود به حریم خصوصی افراد را جایز نمی دانند و برخی از این بزرگواران این عمل را صرفا با اصدار مجوز از سوی مقام قضائی جایز دانسته اند(آيت‌الله العظمي موسوي اردبيلي  و آيت‌الله العظمي نوري همداني )، لذا هرگونه ورود به حریم خصوصی افراد گناه و به فرموده حضرت امام مستوجب کیفر می باشد. امام خمینی (ره) در بند(ماده) ششم از فرمان خود بیان می دارند:” هيچ‌كس حق ندارد به خانه يا مغازه و يا محل كار شخصي كسي بدون اذن صاحب آنها وارد شود يا كسي را جلب كند يا به نام كشف جرم يا ارتكاب گناه تعقيب و مراقبت نمايد و يا نسبت به فردي اهانت نموده و اعمال غير انساني – اسلامي مرتكب شود. يا به تلفن يا نوار ضبط صوت ديگري به نام كشف جرم يا كشف مركز گناه گوش كند و يا براي كشف گناه و جرم هر چند گناه بزرگ باشد، شنود بزرگ بگذارد و يا دنبال اسرار مردم باشد و تجسس از گناهان غير نمايد يا اسراري كه از غير به او رسيده ولو براي يك نفر فاش كند. تمام اين‌ها جرم و گناه است و بعضي از آنها چون اشاعه فحشا و گناهان از كبائر بسيار بزرگ است و مرتكبين هر يك از امور فوق مجرم و مستحق تعزير شرعي هستند و بعضي از آنها موجب حد شرعي مي‌باشد. “

     این عالم بزرگ به مساله بسیار دقیق تر نگریسته به طوری که می فرمایند:” …موكدا تذكر داده مي‌شود كه اگر براي كشف خانه‌هاي تيمي و مراكز جاسوسي و افساد عليه نظام جمهوري اسلامي از روي خطا و اشتباه به منزل شخصي يا محل كار كسي وارد شدند و در آن جا با آلت لهو يا آلات قمار و فحشا و ساير جهات انحرافي مثل مواد مخدر برخورد كردند حق ندارند آن را پيش ديگران افشا كنند، چرا كه اشاعه‌ي فحشا از بزرگ‌ترين گناهان كبيره است و هيچ‌كس حق ندارد هتك حرمت مسلمان و تعدي از ضوابط شرعيه نمايد. فقط بايد به وظيفه‌ي نهي از منكر به نحوي كه در اسلام مقرر است عمل نمايند و حق جلب يا بازداشت يا ضرب و شتم صاحبان خانه و ساكنان آن را ندارند و تعدي از حدود الهي ظلم است و موجب تعزير و گاهي تقاص مي‌باشد…”.

     صرفا ایشان جواز ورود به خانه ای تیمی را صادر نموده اند  که در قسمت نخست از بند(ماده) هفتم فرمان 8 ماده ای آمده است:”… آنچه ذكر شد و ممنوع اعلام شد، در غير مواردي است كه در رابطه با توطئه‌ها و گروهك‌هاي مخالف اسلام و نظام جمهوري اسلامي است كه در خانه‌هاي امن و تيمي براي براندازي نظام جمهوري اسلامي و ترور شخصيت‌هاي مجاهد و مردم بي‌گناه كوچه و بازار و براي نقشه‌هاي خراب‌كاري و افساد في‌الارض اجتماع مي‌كنند و محارب خدا و رسول مي‌باشند كه با آنان در هر نقطه كه باشند و همچنين در جمعيع ارگان‌هاي دولتي و دستگاه‌هاي قضايي و دانشگاه‌ها و دانشكده‌ها و ديگر مراكز با قاطعيت و شدت عمل ولي با احتياط كامل بايد عمل شود، لكن تحت ضوابط شرعيه و موافق دستور دادستان‌ها و دادگاه‌ها، چرا كه تعدي از حدود شرعيه حتي نسبت به آنان نيز جايز نيست، چنانچه مسامحه و سهل‌انگاري نيز نبايد شود و در عين حال ماموران بايد خارج از حدود ماموريت كه آن هم منحصر است به محدوده‌ي سركوبي آنان حسب ضوابط مقرره و جهات شرعيه، عملي انجام ندهند…”

     حتی نگرش حضرت امام(ره) نسبت گروهک های مخالف اسلام و نظام جمهوری اسلامی بر گرفته شده از رافت اسلامی و در چارچوب مبانی دینی و احکام الهی است که در جهت مبارزه با این گروهک ها و اشخاص عضو در آنها دستور مقام قضائی را لازم دانسته اند که می بایست این دستورات نیز در راستای اجرام فرامین الهی باشد.

     در خصوص توقیف افراد نیز چنین نظر داده اند:” هيچ‌كس حق ندارد كسي را بدون حكم قاضي كه از روي موازين شرعيه بايد باشد توقيف كند يا احضار نمايد. هر چند مدت توقيف كم باشد. توقيف يا احضار به عنف جرم است و موجب تعزير شرعي است.”

     باز خوانی فرمان 8 ماده ای حضرت امام خمینی(ره) و دیگر بیانات این فقیه بزرگ انسان را به تفکرات پاک وی بیشتر از پیش آشنا می نماید که همگی همانطور که ذکر گردید ریشه در دین عزیز اسلام داشته و علاوه بر آنکه لزوم اطاعت و رعایت این فرامین بر همه آحاد ملت و علی الخصوص ارگان های دولتی و دستگاه قضائی ضروری می باشد، باعث تقرب به آفریدگار نیز خواهد شد. لذا واجب و ضروری است تا همگی با گردن نهادن به این فرامین و ارج نهادن به حریم خصوصی افراد و نیز جایگاه بلند انسانیت و بدون هر گونه حریم شکنی و توقف و بازداشت برخلاف قانون افراد ملت خود را به خدای خود نزدیکتر گردانیم.انشاء ا… .

محمد رادپور-کارشناس ارشد حقوق و مدرس دانشگاه