به گزارش مرکزی دیلی ، وبلاگ اراک هفت درباره مشکلات کارگران شرکت صنایع اراک چنین نوشت : شرکت صنایع اراک، شرکتی دولتی است که با ۵۰ هکتار زمین در قالب موضوعی که به آن خصوصی سازی گفته شده در سال 86 به بخش خصوصی واگذار شده است.

مشکل همین جا است، واگذاری شرکتی سود ده به بخش خصوصی و تبدیل آن به شرکتی زیان ده و با مشکل کارگری، شرکتی که اینک با میلیون ها تومان بدهی به سیستم بانکی رو به رو است. موضوعی که سبب شده است مالک کارخانه نسبت به انتشار آگهی انحلال و اعلام ورشکستگی در رسانه ها اقدام کند، موضوعی که بر خلاف تعهداتش در هنگام واگذاری آن از دولت به بخش خصوص بوده است.

شرکت صنایع و وضعیت آن همواره مورد توجه رسانه ها قرار داشته است، توجهی که در پاره ای از مواقع نظر مسئولان را نیز به خود جلب کرده است اما در این میان عاشوری معاون برنامه ریزی استاندار مرکزی می گوید که نمی داند مشکل کارگران چیست، شهرجردی مالک کارخانه می گوید پول برای پرداخت به کارگران ندارد و کارگران می گویند مدیرکارخانه در حال برج سازی در مرکز شهر است، موضوعاتی که هر کدام با دیگری تضاد دارد.

کارگران شرکت صنایع می گویند که ماه ها است حقوق دریافت نکرده اند، یکی پنج ماه و دیگری ۱۶ ماه!! دستگاه قضایی هم کاری از دستش بر نیامده، حکم به توقیف اموال مدیر کارخانه می دهد، ولی این احکام نتوانسته رضایت کارگران را برای دریافت به موقع حقوقشان جلب کند.

کارفرما اموال توقیف شده کارگران را شبانه از کارخانه خارج کرده و دست کارگران را خالی کرده است، دادگستری هم کاری از دستش بر نمی آید و تنها به بررسی موضوع و پیگیری آن وعده داده است!!

کارگران برای پیشرفت کارشان، نامه های زیادی به مسئولان استانی و کشوری داده اند که شمار آن از دست کارگران در رفته است! مدیران استان می گویند دستوراتی دریافت کرده اند که مهمترین آن دستور بازگرداندن شرکت به دولت و پیدا کردن سرمایه گذاری دیگر برای اداره آن بوده، این دستور هم تاکنون رنگ اجرا به خود نگرفته است و کارگران را در حسرت اجرا منتظر نگاه داشته است.

با حمایت مسئولان استان، برج سازی تجاری و ساخت آن با سرمایه ای بزرگ به دست مدیر کارخانه سپرده شده است، او نیز به راحتی در حال ساخت برج تجاری خود است بی آنکه نگرانی از بابت پرداخت نشدن حقوق کارگران داشته باشد.

شرکت صنایع 120 کارگر دارد، اما بیش از 20 تن ازآنان با مشکل دریافت حقوق رو به رو هستند، کارگران دیگر برای دریافت حقوق به کارهای مختلفی در شرکت دست می زنند، از جار و کردن کارخانه تا بنایی کردن. کارگران حقوق گیرنده اعتراضی به وضع موجود ندارند و نگران هستند که اگر اینکار را انجام ندهند خود را در میان کارگرانی ببینند که از صاحب کارشان مطالبه های چند ماهه دارند!

یکی از کارگرانی که حقوق خود را به موقع دریافت می کند می گوید، کارگران معترض به دریافت نکردن حقوق کاری نمی کنند که بخواهند حقوق بگیرند.

محمود می گوید: ما در شرکت کار می کنیم، هر چند کاری که انجام می دهیم بر اساس ردیف استخدامی ما نیست ولی نمی توان این انتظار را داشت که کاری صورت ندهیم و انتظار دریافت حقوق داشته باشیم.

حسین، کارگر دیگر شرکت نظری بر خلاف نظر محمود دارد و می گوید: برای نشان دادن حسن نیست خود به کارفرما، هر آنچه که شهرجردی از ما خواسته است را اجرا کردیم و در توافقات متعدد به تعهداتی که دادیم پایبند بودیم ولی هر بار با وجود تعهد داده شده از سوی کارفرما؛ وی به قول و قراری که با کارگران داشت عمل نکرده است.

شهر جردی مالک کارخانه نیز در دفاع از عملکرد خود می گوید: در هنگام واگذاری، شرکت صنایع اراک فعال نبوده و خطوط تولیدی در آن فرسوده بوده است و وی از زمان در اختیار گرفتن این شرکت روی آن ضرر کرده است و به این دلیل نمی تواند آن را اداره کند.

وی مدعی آن شده است که بسیاریاز کارگران این واحد بازنشسته شده اند و مشکل دریافت نشدن حقوق آنان از سوی تامین اجتماعی به وجود آمده نه از سوی کارخانه که رفع این مشکل با او نیست.

فرماندار سابق اراک در ارتباط با مشکل شرکت صنایع اراک حق را تا حدود بسیاری به کارگران می دهد و می گوید: کارگران همواره با حسن نیست تلاش کرده اند که تولید را در شرکت صنایع اراک ادامه دهند، در این زمینه نیز مساعدت ها و کمک های بسیاری به مالک کارخانه شد ولی عملا به دلیل عملکرد نا مناسب مالک کارخانه این تلاش ها بی نتیجه باق ماند و کارگران به حقوق خود نرسیدند.

یک مقام مسئول در استانداری مرکزی نیز در این زمینه می گوید: برای حل مشکلات کارگران در این شرکت تلاش شده است با ایجاد واحد های تولیدی دیگر در مجموعه مشکل را به حداقل رساند و کارگران را مشغول به کار کرد که این مهم با کمک بانک ها به انجام خواهد رسید.

مشکلات ازچهار سال پیش شروع شد، چهار سالی که برای کارگران به اندازه یک عمر گذشته است،قرار بود که با اجرای خصوصی سازی مشکلات کارگران کمتر شود و تولید افزایش یابد و همه راضی باشند، ولی چهره برخی کارگران از خوشحالی خبر نمی دهد.

آن هایی که پیگیر مطالباتشان می شوند، از دریافت حقوقشان محروم و آن ها که نگران از آینده خود هستند و اعتراضی نمی کنند، به بنایی و کارگری در ساختمان های در حال ساخت و ساز مدیر کارخانه برده می شوند تا مدیر کارخانه هم حقوق بنا و کارگر ساختمانی ندهد و هم حقوق کارگران شرکت را با استفاده از آنان در عملیات ساختمانی پرداخت کرده باشد، کاری کاملا اقتصادی و به نفع کارفرما!! موضوعی که نمایندگان کارگران به آن اعتراض دارند.

این پایان کار نیست!! کارگران در راه رفتن به کارخانه جانشان به خطر افتاده است!! عباس یکی از آین کارگران است که به دلیل قطع سرویس رفت و آمد از سوی شرکت در پنج ماه گذشته، در راه رسیدن به محل شرکت تصادف کرده و از ناحیه گردن به شدت آسیب دیده!! آسیبی که برای او از رنج اسارت و جانبازی دردناک تر بوده است.

کارگران درخواست های کارفرما را اجرا کرده اند ولی کارفرما بر سر قول خود نمانده و کارکنان خود را ناگزیر از شکایت کرده است، شکایتی که باید دید در نهایت نگاه کارفرمایی در آن پیروز می شود یا کارگری.