به گزارش مرکزی دیلی و به نقل از وبلاگ کیمیای سبز، با حرکت از میدان امام خمینی به سمت مرکز شهر و در حاشیه سمت راست بلوار ورودی اراک، ردیفی سرسبز از درختان تصویری زیبا از شهر را در ذهن مسافران عبوری تداعی می نماید، جلوه ای متفاوت و متضاد از یکی از 8 شهر آلوده کشور!! خوب که بنگری در پشت آن ردیف درختان، دودکش بلندی را می بینی! که دم سنگین آن نفس مردم اراک را به شماره انداخته! آری معضل زیست محیطی کارخانه ایرالکو! مشکلی که سالیان سال بوده است و انگار برای همیشه نیز باید بماند! معضلی که مدیران و نمایندگان فراوانی آمدند و شعار و قول حل آن را دادند و رفتند!! و باز ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو! اگر به بیش از دو دهه کشمکش این معضل بنگریم، از سال 1372 که اداره کل محیط زیست استان پس از مدتها چشم پوشی از این حجم آلودگی راضی به انجام وظیفه قانونی خود و شکایت از ایرالکو شد تا طرح چندین باره آن در هيئتهای مختلف وزیران و شعارهای انتخاباتی وکیلان ادوار مختلف مجلس که نتیجه آن کلی مصوبه و اخطاریه کاغذی بود، همه آمدند و رفتند! و دوباره ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو! از مصوبه مورخ ٣١/1/٨١ هيئت دولت مبنی بر جمع آوری خطوط قدیمی تولید آلومینیوم و راه اندازی خط جدید منطبق بر استانداردهای ملی ظرف ٩٩٩ روز(که با گذشت  بيش از 2200 روز از اتمام آن 999 روز،  هنوز اجرایی نشده؟!) تا تبصره 1 ماده 6 طرح جامع کاهش آلودگی هوای شهر اراک و جلسه استانی مورخ 3/6/87 هیات دولت که راه اندازی خطوط تولید جدید را تنها در قبال خارج نمودن خطوط قدیمی آن هم با رعایت ضوابط سازمان محیط زیست  مجاز می دانست!! همه آمدند و رفتند و دوباره ما ماندیم معضل زیست محیطی ایرالکو!! از پیگیری استاندار جدید و مدیرکل محیط زیست جدید و دادستان جدید که این بار خطوط 3 و4 فاز قدیم را تا مرز تعطیلی بردند! اما سیاست ورزی مدیران این کارخانه و قرار دادن کارگران زحمتکش و دردمند ایرالکو که خود اولین قربانی این آلودگی هستند در مقابل اجرای حکم تعطیلی،  باز حکم را متوقف نمود و ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!! اما موضوع به همین جا ختم نشد!! و مدیران آلومینیوم جسارت را به جایی رساندند که بر خلاف مسیر قضایی حاکم بر پرونده و با ارائه شکایت علیه مدیران پیگیر سلامت مردم شهر اراک با ادعای ایجاد اخلال در روند تولید کارخانه! و منافع اقتصادی خود! جای شاکی و متشاکی را عوض نمودند و باز ما ماندیم و معضل زیست محیطی ایرالکو!! ولی متاسفانه این نیز تمام ماجرا نبود! بلکه پیگیری های قضائی انجام شده توسط دادستان اراک و مدیرکل محیط زیست استان برای اجرای حکم تعطیلی فاز آلاینده کارخانه بر خلاف ماده 11 قانون اصلاح، بهسازی و حفاظت محیط زیست که اذعان به برخورد قاطع با آلایندگان و مخربین محیط زیست دارد و اعلام می دارد که پس از برخورد قضایی با صنایع متخلف در صورتیکه اشخاص ذینفع نسبت به اخطار یا دستور سازمان معترض باشند می توانند به دادگاه عمومی محل و نه دیوان عدالت اداری!! شکایت نمایند و دادگاه موظف است فورا و خارج از نوبت به موضوع رسیدگی کند و در صورتیکه اعتراض را وارد تشخیص دهد رای به ابطال اخطار یا رفع ممانعت خواهد داد و در غیر اینصورت رای دادگاه قطعی است. متاسفانه به رغم اثبات آلایندگی ایرالکو توسط محیط زیست در کمال ناباوری و بهت همگان دیوان عدالت اداری بر خلاف ماده 11، اجرای حکم را متوقف نمود و ماههاست که پرونده در بایگانی آن نهاد محترم معطل مانده است تا دوباره از بیت المال هزینه گردد و تعدادی از کارشناسان رسمی دادگستری بیایند و پس از کلی کار کارشناسی اعلام دارند که ماست سفید است و آلودگی آلومینیوم بیش از حد استاندارد!! اقدامی تلخ که سوالات فراوانی را در ذهن مردم شهر اراک ایجاد می نماید؟ آیا سنجش های مداوم انجام شده توسط اداره کل محیط زیست به عنوان معتمد دستگاه قضا و اثبات آلایندگی ایرالکو و همچنین اقدامات و پیگیری های انجام شده پیشین توسط دادستان برای اجرای حکم کافی نبود؟ آیا اصول 22 و50 قانون اساسی جمهوری اسلامی و مواد ٩، ١١ و ١٢ قانون حفاظت محیط زیست، مطالعات علمی انجام شده و اقدامات قضائی دادستان اراک برای برخورد با آلودگی این صنعت کاغی نبود؟ آیا اصول 22 و50 قانون اساسی و مواد ٩، ١١ و ١٢ قانون حفاظت و بهسازي محيط  زيست و همچنین مواد ٢، ١٤، ١٥ و ١٦ قانون نحوه جلوگيري از آلودگي هوا پشتوانه قانونی کافی برای برخورد قضائی لازم توسط دیوان نبود؟ آری مطمئنا کافی نبوده! چراکه هنوز ما مانده ایم و معضل زیست محیطی ایرالکو!! اما از همه اینها که بگذریم، این بار روی صحبت ما با وجدان بیدار مدیران ایرالکوست! آری وجدان انشاالله بیدار مدیران ایرالکو! مدیرانی که مطمئنا با هدف رشد و توسعه اقتصادی کشور پا در عرصه فعالیت های اقتصادی گذاشته اند. سوال ما این است که آیا تا به حال به آلایندگی صنعت خود فکر کرده اید؟ و اصلا به نظر شما ایرالکو ذره ای آلایندگی دارد؟! یا بنا به صحبت های پیشین، شما قربانی بازی های سیاسی هستید؟ آیا مدیران، مسئولین، نشریات، NGO ها و مردم! همه و همه به علت سیاسی کاری ها و یا از روی بیکاری؟! نزدیک به 2 دهه پیگیر معضل زیست محیطی صنعت شما هستند؟ آیا تا به حال به سلامت کارگرانی که خود را نگران وضعیت اشتغال آنها می دانید فکر کرده اید؟ آیا امکان بازنشستگی پیش از موعد کارگرانی که سالها سلامت و آینده خود را فدای منافع اقتصادی آن کارخانه نمودند وجود ندارد؟ که هر روز با بهانه اخراج (به دلیل تعطیلی به حق خطوط آلاینده) آنها را وسیله تحمیل هزینه های اجتماعی و امنیتی به کشوری می نماید که شهدای فراوانی از همین صنعت ایرالکو جان خود را فدای آرمانهای والای این مملکت نمودند؟ آیا تا به حال به سلامت نیم میلیون شهروند اراکی اندیشیده اید؟ آیا تاکنون سری به بیمارستانهای شهر اراک زده اید و از بیماران سرطانی عیادت کرده اید؟ آیا می دانید یارانه ارائه شده توسط دولت جهت درمان بیماران سرطانی اراک در کنار هزینه های اجتماعی و روانی که بر خانواده های این بیماران در طول دهه های گذشته تحمیل شده چندین برابر حقوق و مزایای بازنشستگی پیش از موعد کارگران ایرالکوست و اصلا قابل مقایسه با درآمدهای این صنعت نیست؟ آیا تا به حال به چشمان اشکبار یک کودک سرطانی نگریسته اید؟ آیا تا به حال اندیشیده اید که نه همه این بیماران، بلکه تنها یکی و فقط یکی از این بیماران تحت تاثیر آلایندگی کارخانه شما از دنیا بروند چگونه در محضر عدل الهی پاسخگو خواهید بود؟  آیا تا به حال به نقش اجتماعی خود در مقابل مردم شهر اراک فکر کرده اید؟ به راستی بعد از 2 دهه درگیری و مقاومت، این روند تا کی قرار است ادامه یابد؟ 10 سال دیگر؟ 20 سال دیگر؟ و یا شاید این بازی باید همچنان ادامه یابد؟ براستی اگر امروز این معضل حل شود هزینه های آن از فردا کمتر نیست؟ چه کسی غیر از خود شما به عنوان مدیران ارشد یک شرکت خصوصی می تواند این مشکل را حل نماید؟ و سوالهای فراوان دیگری که می دانم پاسخ آنها را هیچگاه نخواهم دانست!! مگر در محضر عدل الهی!! که مطمئنا شما بهتر از من می دانید که آن روز پاسخ های ما سودی به حال ما ندارد و عملکردهای ما معیار قضاوت است. باشد که همگی در محضر عدل الهی سر بلند و روسفید باشیم. انشاالله.