علیرغم شادی و شعفی که به جهت حضور خیل عظیم عاشقان راز و نیاز با خداوند متعال و همچنین عزاداری برای بزرگان دین و مذهب گرانقدر تشیع ، به شیعه و محب خاندان عترت و طهارت دست می دهد ، متاسفانه گهگاه مواردی از بی توجهی به مبانی اصلی و اهداف بنیادین برگزاری چنین تجمعات و مراسمی مشاهده می شود که دل هر عاشقی را به درد می آورد. اهمیت پایدار ماندن و هر چه با شکوه تر برگزار شدن این مراسم و همچنین اقبال عمومی جامعه می طلبد که در رعایت فاکتور های اخلاق اسلامی در برگزاری این مراسم بیشترین دقت و وسواس خاص لحاظ گردد.

فعلا با توجیه عدم تبلیغ برای منکر و خدای ناکرده ضد تبلیغ برای اینگونه مراسم ، قصد نداریم به مصادیق بپردازیم و صرفا به بیان چند مورد از مشاهداتی که دل اکثر قریب به یقین عزاداران و شرکت کنندگان در این مراسم را به درد آورده است بسنده می کنیم و بزرگواران متولی اینگونه مراسم را از باب امر به معروف و نهی از منکر از این برادر کوچک به دقت در نکاتی چند توجه می دهیم ،  باشد که به مصداق حدیث مطهر ، آیینه ای باشیم برای سایر برادران مومن.

امیدواریم برگزار کنندگان عزیز اینگونه مراسم با عنایت به اخلاص و نیت خیرشان ، برای آسیب های جانبی این مراسم هم راهکار داشته باشند و قبل از اینکه خواندن این سطور را به پایان برند زبان به گلایه نگشایند و تا پایان این دغدغه ها که دغدغه بخش بزرگی از مردم مذهبی و همیشه در صحنه اراک هست را پاسخ دهند و چاره ای بیندیشند چرا که باید بهترین مراسم شهر اراک الگویی مناسب باشد برای سایر نقاط این شهر…

قبل از هر گونه موضع گیری برخی که مترصد حمله به مذهب و نمادهای دینی هستند نیز اعلام می کنیم این تیغ ، شمشیری بران نیست که بنای قطع شریان اصلی شادابی و پویایی جامعه مذهبی را دارد بلکه به حول و قوه الهی تیغی جراحی است که با نیت جداسازی دمل های چرکین عادت های غیر دینی و رفتار غیر اسلامی فرود می آید و همه این جراحی برای سالم ماندن پیکره آخرین راه نجات انسان از ضلالت و گمراهی انجام می شود و انشاء الله که موجبات سالم و مصون ماندن جامعه اسلامی فراهم می آید.

در شبهای اخیر شاهد خیل جوانان اعم از پسر و دختری بودیم که بنا به عدم اتخاذ تدابیر بازدارنده به گناه کشیده شده اند یا بیم این می رود که به گناه بیفتند ، اگر چه این گناه ، فقط یک نگاه به نا محرم باشد و نعوذ بالله گناه های دیگر و البته شکی هم نیست که حصن حصین ولایت و محبت اهل بیت و بیمه ایمان رمضان بخشی از مشکلات را حل می کند ولی باید تصمیمات و برنامه های خودمان را هم عاملی موثر در پاکی و طهارت اینگونه مراسم از لوث وجود گناه بدانیم.

بنظر می رسد با دقت در چینش صفها و برنامه ریزی برای مقرر نمودن جایگاه بانوان و جداسازی آن از جایگاه آقایان و نیز معابر تردد افراد میتوان بخشی از این آسیب را مدیریت کرد و صد البته تذکر ملایم و با ادبیات زیبنده هم کارگر خواهد بود چرا که مسئولیت شرعی مستقیم و غیر مستقیم هر گناهی که ناشی از بی تدبیری برنامه ریزان بوقوع بپیوندد بر گردن مدیران و مسئولین چنین جلسات خواهد بود که امیدواریم حداقل در این شبهای باقیمانده موجبات نگرانی دلسوزان فرهنگی و مذهبی این شهر بیش از این فراهم نیاید و مومنین و متدینین این شهر با کمترین دغدغه با خدای خویش خلوت کنند و به زار و نیاز مشغول باشند.

بهر حال ازمتولیان برگزاری این جلسات و برقرار کنندگان نظم در مراسم مذهبی تمنا داریم با برخود لین و سرشار از رافت اسلامی از بروز و ظهور اینگونه آسیب ها در حاشیه عزداری و مناجات مومنین جلوگیری کنند چرا که هدف از همه این گریه ها و اشک ها و یارب گفتن ها هدایت انسانها و جلوگیری از به ضلالت رفتن آنهاست و همه ما نسبت به آحاد بشر مسئولیت داریم و اگر مومنیم به سیره بزرگ مرد عالم امکان و مظهر اسماء الهی ، باید به نکات ریز و البته کلیدی بسط روحانیت و معنویت در جامعه را مورد توجه داشته باشیم.

البته گله ای دیگر از سازمان ها و نهادهای فرهنگی هم وجود دارد که چرا نباید ایستگاه های صلواتی تبیین و روشنگری در حاشیه این مراسم وجود داشته باشد؟چرا حضور مبلغین چه بصورت خود جوش و چه بصورت سازماندهی شده در این مراسم کمرنگ است و بعضا دیده نمی شود؟چرا نباید قبل و بعد از این مراسم کرسی های ایراد و پاسخگویی به شبهات دینی و مذهبی برای جوانان و علاقمندان برگزار نشود؟در حالیکه می دانیم مخاطبمان بخش مهمی از جامعه شهری اراک است ، چرا نباید برای این مراسم بسته های فرهنگی تهیه شود و در بین خانواده های شهر به بهترین شکل ممکن توزیع شود؟برای یک حرکت فرهنگی همه آنها که دغدغه برگزاری یک مراسم آب بازی با تعداد محدودی دختر و پسر را دارند و همیشه ناله وا اسلاما از وضعیت حجاب در اسلام سر می دهند، عرض می کنم که بسم الله! این گوی این میدان!! ببینیم چطور از پتانسیل اینگونه تجمعات استفاده می کنید و با تحرکات ایجابی خود فضا را به نفع دین و مذهب تعالی بخش تشیع تغییر می دهید؟!!!

خداوند متعال در قرآن مجید می فرمایند که جان یک انسان با جان کل بشریت برابری می کند و صد البته اگر کسی خون یک انسان را بریزد چنان است که کل بشریت را به قتل رسانده است و در فرازی دیگر می خوانیم که اگر کسی یک نفر از آحاد جامعه بشری را نجات دهد گویی کل بشریت را نجات داده است. این مقدمه کوتاه و البته ذکر نورانی از آیات الهی باید ما را به فکر ببرد که در کنار این تذکر و تاکید موکد بر تفکیک حق الله و حق الناس و تاکیدات خاصه سیره معصومین بزرگوار بر حق الناس ، چرا اکثریت مراجع معظم تقلید آسیب یا آزار رساندن به غیر را حتی به بهانه برگزاری مراسم و شعائر مذهبی مجاز نمی شمارند.حتما برای یکبار هم که شده بیندیشیم که چرا باید صدای بلندگوی مسجد در اجرای یک فریضه واجب ، آسایش اهالی محل را مخدوش نکند؟

بهر حال با تاکید بر قداست و برکت اینگونه جلسات و همچنین با عنایت ویژه به زحمات متولیان اینگونه جلسات باید عرض کنیم یکی از آسیب هایی که ممکن است برخی جلسات را تهدید کند حق الناسی است که ممکن است بواسطه رفتار بد ما و یا عدم توجه ما حتی توسط برخی شرکت کنندگان در این جلسات متوجه دیگران می شود و صد البته اگر چاره نشود ، می تواند اصل برگزاری اینگونه مراسم و زحمات متولیان را برای برپایی و زنده نگه داشتن اینگونه شعائر مذهبی زیر سوال ببرد.

برای درک بهتر اهمیت موضوع ، مثالی از تاریخ معاصر خودمان نقل می کنیم:

نقل است که حضرت امام خمینی ( ره ) بواسطه اینکه برای حضور در سرکلاس درس ، باید پایش را روی کفش طلبه ها می گذاشت ، کلاس درس را تعطیل کردند و به تعبیری همچون سایر پیشوایان و بزرگواران تشیع درسی ماندگار از خود در تاریخ بجای گذاشتند.بهر حال با در نظر گرفتن تمامی محدودیت ها و کمبودها و صد البته تلاش بی وقفه خادمان اینگونه مراسم نباید فراموش کرد که باید برای اثر گذاری بیشتر در رفع این شبهه از پیکر پاک و مقدس شعائر مذهبی چاره ای اندیشید.

عدالت نه تنها به ذکر و زبان بلکه با عمل باید اثبات شود چرا که ماموم باید بر این شرط امام نمازش شبهه نداشته باشد. در تعالیم مذهبی پیشوایان و حتی در استفتائات حضرات مراجع تقلید بصورت موکد از عبارت جایز نیست برای مزاحمت مراسم مذهبی و حق الناس در پی آن استفاده شده که باید برای بر زمین نماندن این حرف بزرگان دین و اخلاق و مذهب چاره ای اندیشیده شود.

اینکه کلیدی ترین معابر اصلی شهر را ببندیم برای اینکه هزاران نفراز مردم بک یا الله بگویند و چندصد یا هزار عابر ناچار باشند در گذرگاه ها و کوچه های تنگ مرکز شهر در ترافیک سرگردان شوند و ساعاتشان را به اجبار سپری کنند روش درستی از نمایش قدرت دین نیست.بخدا فردای قیامت باید پاسخگو باشیم که چرا چند ساعت از وقت انسانهایی که شرافت آنها و وقت آنها به اندازه بقیه انسانها محترم و با ارزش است ، در ترافیکی تلف شد که می شد چاره برایش اندیشید…

بخدا برای اینکه ثابت کنیم مردم روحانیت معظم و معزز را دوست دارند و هنوز پایبند مسجد و منبر و ذکر و دعا هستند لازم نیست کمیت ها را به رخ بکشیم بلکه وقتی به کیفیت پایبندی به اصول و مبانی اساسی دین بپردازیم کمیت خود بخود درخشان تر خواهد بود.دعا و ثنا و ذکر و مناجات هم همچون ذکر شریف اذان نباید موجب آزار و اذیت فرد یا افرادی از جامعه بشود.

متاسفانه بر سر این مسائل با خودمان تعارف داریم اما چه کنیم که هم درد اجرای دقیق و درست فرامین واضح دین داریم و هم دغدغه پر شور بودن مراسم مذهبی بی ریای شهرمان را بسر می پرورانیم و در این میان بین معروف هایی مانده ایم که شاید نتیجه صد درصدی معروف نداشته باشند…

انسان بین منکر و معروف باید انتخاب کند.یا همه دین خوب است و نمی شود یک بخشی از آن را گرفت و اجرا نکرد و همه فرامینش لازم الاجراست و یا اینکه باید نگران کمرنگ شدن اصل و اساس ماموریت دین بود و نهایتا از دین یک موجود بی رنگ و بو و خاصیت می ماند که بیشتر بدرد تزیین برخی مراسم فوت و برخی سریال های آبکی تلویزیون می ماند.صحبت از دینی است که متاسفانه علیه ش انواع بی احترامی صورت می گیرد.انواع بی حرمتی انجام می شود و چه بی حرمتی بیشتر از کم توجهی متولیان مذهبی به اصلی ترین بنیاد یک دین؟

اصولا مردم خیلی توقع رفتار دینی صد در صدی در وقایه سیاسی و فرهنگی و اجتماعی استان ندارند و این انتظار هم غیر طبیعی است.البته بهتر است چنین شود چرا که تنها در این صورت است که زمینه برای ظهور منجی عالم بشریت فراهم می شود ولی در عمل چیز دیگری از آب در می آید.چه کسانی وظیفه تذکر دادن این انحرافات هرچند کوچک را دارند؟جز اینست که خود همین عملمای دینی و فعالین مذهبی باید رفتار های روزمره خود را خط کش دین بسنجند چه برسد به مراسم مذهبی که مستقیم و غیر مستقیم بر روح و جسم و روان شرکت کنندگان تاثیر می گذارد.

بهر حال این یکی از آسیب های جدی جامعه دینی و مذهبی است که متاسفانه گاها بعلت وجود موضوعات مختلف اجرایی و حتی حواشی ناخواسته ، فراموش می شود.اگر چه این فراموشی از سر بی عاری و بیکاری و غفلت نیست ولی هر چه باشد نوعی غفلت محسوب می شود که باید برایش وقت گذاشت و چاره اش نمود وگرنه این فرصت به تهدیدی بالفعل علیه دین و دینمداران تبدیل می شود.البته نادیده گرفتن صورت مسئله به اندازه بی توجهی برای چاره اندیشی در برنامه ریزی و عدم حذف این آسیب موثر است چرا که نباید کار جامعه اسلامی به جایی برسد که رسانه ها و دستگاه های تبلیغاتی اش نسبت به اینگونه آسیب ها کمترین حساسیت را داشته باشند و در مقابل گهگاه در بلوای داغ فوتبال و سیاست طوری گرفتار شوند که باید کلی هزینه بدهند تا خودشان مقداری از این تب تلقینی به جامعه را بکاهند.

بهر حال باز هم تاکید می کنیم این حرف ها از سر درد بوده و هست ، حقیر بنای بی احترامی به ساحت مقدس هیچ بنی بشری و همچنین نعوذ بالله قصد زیر سوال بردن هیچیک از دستاوردهای مبارک و نورانی جلسات و مراسم مذهبی را نداشته و ندارد و کمافی السبق من باب اینکه تذکر برای مومنین سود بهمراه خواهد داشت عرضه شد.امید است مطالب در برنامه ریزی های آینده مورد توجه قرار گیرد.

التماس دعا – مدیر مسئول مرکزی دیلی

مطالب مرتبط :

اختلاط زن و مرد در مراسم شبهای قدر و سکوت تعجب برانگیز بزرگان !!

حکم شرعی مسدود کردن معابر برای برگزاری مراسمات مذهبی