به گزارش مرکزی دیلی ، وبلاگ ” اراک ؛ کلانشهر من ” در یکی از مطالب اخیر خود از قول یکی از مخاطبان وبلاگ مطلبی را منتشر کرده است :

«… برای من یک سوال بزرگ مطرح است و آن اینکه چرا در شهر اراک و به تبع آن در شهرستانهای تابعه همه چیز با دیگر استانهای همطراز مثل گیلان کرمان یزد همدان و… تفاوت دارد؟ چرا در این شهر اینطور شعور شهروندان نادیده گرفته میشود که برای عقب ماندگیها و کم کاریها توجیهات بچه گانه میشود.

داستان طرحهای عمرانی اراک مثل بیمارستان ولی عصر (عج) تالار مرکزی کتابخانه مرکزی ۵۵متری و… که کاربرد استانی دارند داستان غم انگیزی است که مبین واقیت تلخ فوق الذکر است. چگونه است که ساخت یک پل که در شهرهای دیگر شش ماه طول میکشد اینجا از شش سال هم میگذرد؟

بیمارستان ولی عصر(عج) که نیاز ضروری استان است با این آهنگ ساخت چند دهه دیگر به بهره برداری میرسد؟ راستی ماجرای فرودگاه اراک و برقراری پروازهای خارجی و باری که استاندار قول آن را داده به کجا رسید؟ آیا منظور مسوولان از افتتاح سد کمال صالح آبرسانی به یکی دو منطقه شهر بود؟

شاید چون اراک در توسعه و آبادانی با اختلاف زیاد از شهرهای دیگر پیش است مسوولین با این حوصله کار میکنند تا مبادا مردم دیگر شهرها مایوس نشوند! قطعا توجه به این مطالب دلیل انتزاع طلبی برخی شهرستانها را آشکار میکند. در این مورد باید به اهالی این مناطق حق داد.

تا چند صباح دیگر فرودگاه قم راه اندازی میشود و مطمئن باشید تمام ظرفیت بار و مسافر استان مرکزی به آن منتقل خواهد شد آنوقت خود اراک هم باید در فکر الحاق به قم باشد.وقتی دلیجانیها از یک مسیر اتوبان به طول صد کیلومتر به قم میرسند چرا باید صدوچهل کیلومتر جاده دوطرفه پر دست انداز را تا اراک طی کنند تا برای امور درمانی مثلا به بیمارستان ولی عصر(عج) مراجعه کنند؟ آیا برای تردد تفرشیها به اراک در هر زمان از شبانه روز که نیاز داشته باشند تسهیلاتی در نظر گرفته شده؟

چه سوالهای خنده داری! یادم نبود که هنوز سر خیابان محسنی و جلوی چشم مامور تاکسیرانی و نیروی انتظامی شخصیها مسافر میزنند و تاکسیها دونفر جلو سوار میکنند و…

پرداختن به طرح جامع میدان شهدا و کنترل آلودگی هوا هم بخشی از حقیقت تلخ توهین وبی توجهی به شعور شهروندان است که باعث اطاله کلام میشود. نمیخواهم بگویم کدامیک از بخشها (استاداری فرمانداری شهرداری شورای شهر و… یا خود مردم) مقصرند. هر کس که مقصر باشد شما رسانه ها باید بجای مردم(که اکثرا از مسایل کم اطلاع یا بی اطلاعند) ببینید و بگویید و با ایجاد حساسیت و جریان سازی به تمایلات و خواسته های جامعه جهت دهید تا شاید فشار بیشتر افکار عمومی بعضی ها را که در بهترین گمان به خواب خرسی فرو رفته اند بیدار کند.

راستی کسی هست که به اصلیترین سوال پاسخ دهد؟ «چرا اینجا همه چیز با جاهای دیگر تفاوت دارد؟

دفتر خاطرات ما اراکیها پر است از خاطره تلخ کمبودها، عقب ماندگیها، تبعیض ها، وعده های توخالی، توجیهات من درآوردی و مسوولین ضعیف و بی اثر. هر صفحه این دفتر را که ورق میزنیم با دیدن عناوینی مثل آلودگی آب و هوا و طرح جامع رفع آن، خیابانهای قدیمی با نماهای زشت و چشم خراش و آسفالت پر از چاله چوله و نهضت آسفالت و انقلاب عمرانی، بیمارستان ولی عصر(عج) و طرح نوسازی آن، ترافیک شهر و طرح 55 متری، میدان نازیبای شهدا با پل غیر استاندارد خیبر و طرح جامع آن، تیم فوتبالی که هر سال اسم عوض میکند و انتقال تیم نفت به اراک، فرودگاه اراک و پروازهای خارجی، دره گردو و پارک بزرگی که هتل چهار ستاره هم دارد.

نبود پارکینگ در شهر و طرح احداث آن در هسته مرکزی، آب آلوده به نیترات و سد کمال صالح، ورودی شهر و طرح سه میدان، فقر امکانات فرهنگی و کتابخانه مرکزی و تالار شهر، پل غیر استاندارد شهرصنعتی و طرح تعویض آن و احداث بزرگترین دروازه قرآن کشور و …

آهی میکشیم و بر ایام گذشته افسوس میخوریم. بر فرصتی که از دست رفته و باز نخواهد گشت. دفتر را که میبندیم این کلمات دور سرمان میچرخند: استاندار، فرماندار، شهردار، شورای شهر، نماینده و … »