ميداني كه امروز نه با نام امير كه به عنوان ميدان عرضه دام زنده و ترمينال فراهان در ذهن عوام جا افتاده است . خانه امير هم در روستاي زادگاهش هزاوه سالهاست مورد بي‌توجهي است و مدتهاست كه با عبور جاده از ميان آن جايگاهي كه امير در آن جا چشم به دنيا گشوده آغلگاه گوسفندان و گاوها شده و از آن مكان به جاي نصب و نگهداري شاهكارهاي به جاي مانده از امير احشام نگهداري مي‌شوند . از مكان‌هايي كه در استان زادگاه امير به نامش زينت يافته جز يك آموزشگاه زبان و يك واحد آموزشي فني و حرفه‌اي در ساوه نام ديگري نمي‌توان يافت . از شهر جديد اميركبير نيز كه در 30 كيلومتري اراك قرار بود احداث شود جز يك زمين بزرگ حصاركشي شده و ساختمان نگهباني پس از گذشت نزديك به 10 سال هنوز خبري نيست تنها خرابه آبادي است با نام اميركبير آن هم در زادگاهش !؟ رد پاي او را اما در پارك اميركبير هم مي‌توانيم پيدا كنيم . با تنديسي كوچك كه اينجا خانه موقت او شده است . خيابان 55 متري اراك هم كه قرار بود از 5 سال گذشته شكل اجرايي يابد و با توقف پروژه فقط گاه بحث پراختلاف مسئولين شهري مي‌‌شود نام ديگري بر پيشاني خود دارد ” خيابان اميركبير ” تا بلندترين خيابان شهر اراك با نام افتخار ايران‌زمين ” اميركبير ” نامگذاري شود ؛ اما چه غريبانه از او در وطنش ياد كرده‌اند . اگر از آن صدراعظم بزرگ بخواهي در اراك نشاني بگيري كمي پائين‌تر از ميدان شهدا 200 متر به سوي بازار گذرگاهي است كه با نرده‌هاي آهني به دو تكه باريك تقسيم شده و با پارك اتوبوس‌هاي درون شهري و تاكسي‌ها به پاركينگ شباهت يافته نام امير را بر تابلوئي رنگ و رو رفته بر ديواري متروك مي‌يابي خياباني كه در آن بوي كباب و پيه و دنبه با عطر سوخته فتير و صداي دست‌فروش‌ها درهم آميخته . امير چه غريب است در خانه‌اش !!؟